#شبایه_۲۳۰ #بقره #زناشویی نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّىٰ شِئْتُمْ ۖ وَقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلَاقُوهُ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ(بقره،۲۲۳)زنانتان كشتزار شما هستند. هر جا كه خواهيد به كشتزار خود درآييد. و براى خويش از پيش چيزى فرستيد و از خدا بترسيد و بدانيد كه به نزد او خواهيد شد. و مؤمنان را بشارت ده.من شاید روی بعضی آیه‌ها سالها فکر میکنم و کم‌کم تجربه و زندگی بهم تفسیرش رو می‌گه. یکی از اون آیات بسیار زیبا این آیه نورانی از سوره بقره است. شاید ظاهر این آیه در خصوص ازدواج هست و انگار یکمی که نه در مورد زن خیلی زیاد بد حرف زده باشه! اما اگه با من تا انتهای این متن همراه باشید بهتون میگم که چقدر موضوع دوری از روابط ناپایدار در زناشویی و اهمیت بها دادن به خانواده رو توش توضیح داده.باز با روش تفسیر از آخر به اول حرکت می‌کنیم چون ساده تر می‌توانیم به عمق مفهوم این آیه پی ببریم. در انتهای آیه سه نکته تکمیلی دارد که هیچ‌کدام وابسته به توصیه اصلی آیه نیست. بلکه به صورت شرط غیر وابسته آمده. برای همین از و استفاده شده است.۱. وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ و بشارت بده مومنان را. یعنی این موضوع که میخواهم به مومنان بشارت بدهی چیزی است جدا از این رابطه ای که بین تو و همسرت تشریح کرده‌ام. و این از فضل خداست که بین زن و مرد چیزی فراتر از این رابطه باشکوه که در ادامه اشاره می‌کنیم ترسیم کرده که در آخر به آن بر می‌گردیم.۲. وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلَاقُوهُ ۗ یعنی بدانید که او را ملاقات خواهید کرد یعنی هر کار میکنید این را در ذهن بیاورید. در حقیقت بدانید که انگار این رابطه رو در مقابل او ادامه می‌دهید چه اینکه ملاقات خداوند در آینده یعنی شما و عملتان و خدا با هم در یک جا خواهید بود.۳. وَاتَّقُوا اللَّهَ یعنی از خدا پروا کنید. خلاصه اینکه در هر کاری عنصر خدا را فراموش نکنید.و بعد دو دستور در رابطه زناشویی مطرح کرده که از فرض اول آیه ناشی می‌شود. این توصیه اصلی آیه است.۱. فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّىٰ شِئْتُمْ یعنی هر جا که خواستید، هر طور که خواستید هر زمان که خواستید بذر خود را می‌کارید. علامه می‌گوید: کلمه (حرث) مصدر و به معنای زراعت است، و مانند زراعت بر زمینی هم که در آن زراعت می‌شود اطلاق می‌گردد، هم می‌گویند: (این گندم‌ها کشت و زرع فلانی است)، و هم می‌گویند: (این زمین زراعت فلانی است)، حال اگر در آیه مورد بحث به معنای مکان باشد، معنا چنین می‌شود (شما به کشتزار خود وارد شوید، از هر محلی که خواستید)، و اگر به معنای زمان باشد معنایش این می‌شود (شما هر وقت خواستید به کشتزار خود بروید). و به هر معنا که باشد می‌خواهد اطلاق را برساند، مخصوصا با قید (شئتم) این معنی روشن‌تر به چشم می‌خورد.۲. وَقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ یعنی خود محور باشید یعنی پیش قدم شوید اول برای خودتان. و این با تکبر متفاوت است. انسان وقتی بداند در یک رابطه دو نفره باید خود را محور قرار دهد منجر به این می‌شود که خود دار هم باشد. این قبل از تقوا و ملاقات خداوند گفته شده. یعنی یک عبارت درونی است که مراقب منافع خود باشید.خوب حالا قسمت اول آیه را هنوز معنی نمی‌کنیم. فقط یک سوال دارم. آن چه زمینی است که هر وقت خواستی، هر طور خواستی، هر چه خواستی که به نفع آینده خودت بود می‌توانی در آن بکاری. طبیعی است که آن زمین برای شماست. منافعش برای شماست و مضار آن برای شماست. اگر یک زمین مختص تو باشد در آن علف هرز نمی‌کاری. در ان خشم نمی‌کاری. چون خشم درو خواهی کرد. در ان لقمه حرام نمی‌ریزی که لقمه حرام برداشت خواهی کرد. تصور کنید یک چمدان دارید برای شماست. وسایل خودتان را در آن می‌گذارید. آیا حاضرید در کنار وسایل یکی دو کیسه فضولات هم بگذارید. نه. چرا؟ چون خودتان محور هستید و برای خودتان است و به خودتان بر می‌گردد.یک رابطه عمیق اینگونه است. شما می‌دانی این زمین شماست. پس اولا همه تمرکزت را می‌گذاری. صدت را می‌گذاری و بعد برداشت می‌کنی. آنچه می‌دهیم همان را دو چندان پس می‌گیریم. نکته دیگر هم حرث است که دانه ی زاینده است. یعنی خود حرث هم یک حرف یا یک عمل نیکو است. نه چیزی که مرگ و فقر و نیستی می اورد. در خیلی از جاهای دنیا بذر (حرث) مقدس شمرده می‌شود. اینکه تعبیر کنیم. اینکه بعضی از این آیه تعبیر به آزادی هر نوع روابط زناشویی کرده‌اند مصداقی ندارد. جز اینکه شروطی گفته که اگر آن شرط ها را رعایت کنید. آن وقت هر طور خواستید اما به نفع شما باشد خود دارای محدودیت هایی است که عقل شما به آن می رسد. اما به نظر نکته اصلی همین است که رابطه‌ای رابطه‌است که شما روی آن سرمایه گذاری می‌کنید.

بعضی رابطه ها مثل زمینی است که شما نخاله و اضافه و استفراغ خود را در آن تخلیه می‌کنید. و تمام می‌شود. اما همسر جایی است که همه چیزت را که خوب است با خیال راحت همه طور و همیشه در آن می‌کاری. برای خودت. برای خدا.خوب با این حساب ابتدای آیه روشن است. نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ زن زمین کشاورزی توست. حالا اینکه گفته زن اعتراض کنیم که یعنی زن را موجودی پست دانسته احمقانه است. بلکه می‌خواهد بگوید زن‌ها اگر بد می‌دهند چون بد گرفته‌اند. مثل زمینی که اگر درخت سیب کمبار در آن بچینی سیب کم به بار می‌دهد. ما در علوم رایانه یه اصطلاح قدیمی داریم. می‌گوییم آشغال بده آشغال تحویل بگیر. در مورد این آیه عبارت خیلی زیبایی است.من میخواهم گریزی بزنم به روابط موازی و ناپایدار که این روزها خیلی هم رایج شده. مثلا مردی با زن متاهل وارد رابطه می‌شود. به او محبت می‌کند. وجودش را در اختیار او می‌گذارد و برایش خرج می‌کند. خوب این زمین کشاورزی او نیست. وقتی درختی در آن بکاری میوه‌اش برای فرد دیگری خواهد بود. ببینید چقدر خداوند لطیف به موضوع رابطه های ناپایدار صحبت کرده. یا کسی زن تو نیست. دوست توست. هر لحظه می‌تواند از این رابطه خارج شود و تو هم اینطور هستی. پس چرا باید همه داشته هایت را به پایش بریزی؟ و خوب این موضوع با عقل بشری قابل گسترش به مرد هم هست. اگر تو با مرد متاهلی رابطه گرفتی و او را کمک کردی تا عیبی از خود را اصلاح کند. و به او عشق دادی. این عشق را همسرش می‌چیند و به تو چیزی نمی‌رسد.این تعبیر چنان برای من زیباست که روزی نیست که وقتی داستانی یا خاطره‌ای از یک رابطه ناپایدار می‌بینم به آن فکر نکنم و سبحان الله نگویم.خداوند همه ما را از اتلاف سرمایه و فراموشی خدا در کارهایمان باز دارد.​