گاهی فکر میکنم به کجا نگاه میکنی

نگاه معصومانه ای انگار پر باشد از نور های نا پیدا

حواست هست، به آن پتوی کثیف که به جای در روی خانه ات انداخته اند

به آن بلوک های زشت و زمخت که باعث خجالت است

به آن سقف روی دستشویی

به آن برق ضعیف که روی تکه چوبی وصل شده

به آن سقف مشمایی

به لباس بی کلاسی که پوشیده ای

انگار از آن بالا، وقتی از میان دستان خسته پدرت پرتاب میشوی تا آسمان بالا میروی

انگار از میان آن شهرک ها که دشمنانت و شاید قاتلان آینده پدرت دارند لم میدهند روی مبل های گرم و شیکشان

انگار از میان این همه کثافت،

انگار خدا را میبینی

میبینی!؟ فرق من و تو این است. تو آن پایین خدا را میبینی و من این بالا تو را نمیبینم

پی نوشت: عکس از رویترز- کودکی فلسطینی دارد با پدرش بازی میکند