صله رحم یا دید و بازدید خانوادگی یعنی چی؟ این روزها انقدر جامعه دوستان و فضای مجازی پیچیده و وقت گیر شده که وقتی برای گذراندن با خاله نق نقو یا عموی سیگاری ام نمی ماند. چرا باید با انها رابطه داشته باشم. به راستی چرا؟

بگذار منطقی تر باشیم. اصلا چرا با پدر و مادر یا برادر و خواهر یا حتی فرزندان خودمون ارتباط داشته باشیم. در حالی که انقدر تربیت ها پیچیده شده که حتی بین دو برادر تفاوت های زیادی هست که ترجیح میدهیم با دوست خود بگردیم تا با برادر خود. دیدی؟ جدا شدن ها خیلی راحت تر رخ میدهد نسبت به آن چه ما فکر می کنیم؟

اصلا چرا باید وقتمان را تلف کنیم. حتی دین هم از ما میخواهد که بهترین خودمان باشیم. یک میهمانی خانگی میتواند من را به شدت معطل کند. گذراندن وقت با پدرم فوقش به نوعی قدر شناسی #قدر یا یک رفتار دلسوزی است. با فرزدنم هم همینطور. وقتی با او میگردم فقط دارم سعی میکنم وظیفه پدری ام را انجام دهم. این ها زیبا نیست و دلچسب هم نیست. چرا باید مجبور باشم با خانواده در ارتباط باشم.

بگذار کمی در این باره سخت گیر باشیم! چرا باید با هم باشیم! دین امده تا به ما بگوید خوش نباشید؟ واقعیت این است که دین میگوید من به شما می آموزم چطوری خوش باشید. اما پایدار خوش باشید. نه خوشی یک لحظه. نه اینکه دین بخواهد شما را به آخرت و نسیه ان دنیا حواله دهد. بلکه در مورد همین دنیا به دنبال این است که شما خیلی خوش باشید. همیشه هم خوش باشید.

تا این جای کار از این گفتیم که چرا با دوستانمان هستیم و با آن ها رفت و آمد را می پسندیم. دلیلش این است که چون با آن ها خوش هستیم. در حقیقت دلیل این با هم بودن ها خوشی است. اگر دوستانمان به ما خوش نگذرانند دیگر با آن ها زمان نمیگذرانیم. در نتیجه این دوستان نیستند که دلیل با ایشان بودن هستیم بلکه خوش گذرانی در کنار ایشان است. محبت های ما در جمع ها و گردش ها هم بیشتر از زاویه خوش گذشتن است. با انها میروم چون با انها خوشم. و اگر با آن ها نا خوش باشیم دیگر با آ نها نمی باشیم.

اما خانواده با ما هست چون با ما هست. این ویژگی باعث میشود شما نتوانید خواهر مادر یا برادر یا فرزند خود را به این خاطر که با آنها خوش نیستید کنار بگذارید. به نوعی یک اجبار برای رابطه با آن ها وجود دارد. این اجبار باعث میشود که این رابطه پایدار باشد. اما رابطه پایداری که جذاب نیست میتواند یک شکنجه باشد.

از همین جا به صله رحم میرسیم. خیلی ها تصوری که از صله رحم دارند این است که تلاش کنیم با خانواده ارتباط داشته باشیم. هر چند سخت و هر چند ملال آور. اما دین میگوید سعی کنید با خانواده خوش باشید. خوش بگذرانید و با هم از زندگی لذت ببرید. این چیزی است که شما را به یک رابطه پایدار میرساند. و البته دین مانع از این نشده که با کسانی باشید که با ان ها خوش میگذرانید.

چیزی که باعث میشود با کسی خوش باشید ایجاد اشتراکات معنایی است. برای آنکه با خانواده خود خوش باشید کافی است اشتراکاتی پیدا کنید یا آن ها را بسازید. یکی از آن اشتراکات خاطرات است. اما همه اشتراکات خاطرات نیستند. معمولا خانواده ها از خاطره گفتن لذت میبرند اما این لذت بیشتر مربوط به پدر و مادر هاست. فرزند ها علاقه زیادی به شنیدن خاطرات ندارند. آنها دوست دارند بازی کنند.

اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِينَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَ تَكاثُرٌ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ (حدید 20) از نظر خداوند این که کودک ها و جوان ها به فکر بازی و خوش گذرانی هستند موضوعی است که باید توسط بزرگتر ها دیده شود. باید با بچه ها بازی کرد و با جوان تر ها خوش گذرانی داشت. یک بازی کارتی یا یک تفریح جوان پسند میتواند یک صلحه رحم باشد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: در بهشت درجه اى است كه به آن دست نمى يابد مگر پيشواى دادگر يا خويشاوندى كه زياد صله رحم به جا آورد و يا عيالوار صبور.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: همانا ثواب صله رحم زودتر از ثواب هر كار خير ديگرى مى رسد.

امام حسين عليه السلام: هر كه دوست دارد مرگش به تأخير افتد و روزى اش افزايش يابد، صله رحم به جاى آورَد.

امام باقر عليه السلام: صله رحم، اعمال را پاك مى كند، داراييها را فزونى مى بخشد، بلا را مى گرداند، كار حسابرسى [در قيامت ]را آسان مى كند، و مرگ را به تأخير مى اندازد.

امام باقر عليه السلام: صله رحم، اعمال را پاك مى كند، داراييها را فزونى مى بخشد، بلا را مى گرداند، كار حسابرسى [در قيامت ]را آسان مى كند، و مرگ را به تأخير مى اندازد.