رویداد ۱۵ مهر ۱۴۰۲ را دیروز ۶ مهر ۱۴۰۳، نتانیاهو در سخنرانی بسیار پر خشم خود در سازمان ملل تشریح داد. قرار بود فردای آن روز توافقی با عربستان منعقد شود و راه ابراهیم عبری-عربی جایگزین راه ابریشم ایرانی شیعی شود. و این موضوع بدون شک چیزی نبود که برای ایران قابل قبول باشد. با این اقدام اسرائیل به نقطه محوری منطقه تبدیل میشد و ایران به روزگار ضعف و قدرت گرفتن فنیقی‌ها بر میگشت. زمانی که مسیر ارتباط با دنیا توسط یک حکومت کوچک اما صاحب فناوری کنترل می‌شد و بی‌شک باید بازی به هم می‌ریخت.

و این اتفاق در ۱۵ مهر ۱۴۰۳ توسط بازوی همراه و کوچک مقاومت یعنی حماس اجرا شد. هر چند از نظر ره‌کنشی این اتفاق چندان خوب مدیریت نشد و کمی چاشنی‌های اضافه داشت اما صفحه شطرنج برای همیشه تغییر کرد و این موضوع با حذف مهره‌های مقاومت غیر قابل تغییر است.

همه آن‌ها که یکی دو دهه بیشتر حوادث را دنبال کرده باشند می‌دانند که حماس و حزب الله و انصار الله و کتائب و … قابل حذف نیستند که هر چه محکم تر با ایشان برخورد شود فرزندانشان محکم تر خواهند برکشت. نمونه این تقابل به وضوح در مقابله با نسل گذشته جنبش ازادی بخش فلسطین مشخص است که نتیجه آن ظهور ابوشجاع ها و شیران بیشه بود که این بار نه برای ارمان عدالت اجتماعی در مقابل مستکبرین که برای شجاعت و جوانمردی در مقابل قاتلان مادرانشان می‌جنگیدند و خواهند جنگید.

جنگ برای هیچ کس مطلوب نیست اما اگر بخواهیم جریان موسی بر فرعون پیروز شود طی نسل ها باید جنگید و شاید قرن ها تلاش کرد تا این مصیبت بزرگ شامل فرزندانمان نشود که دنیا چراگاه باشد. و این نیازمند حفظ این راه مهم است. و ما برای رسیدن به آن باید تلاش کنیم.

با توجه به شهادت یکی از طراحان اصلی این حماسه باید گفت سید حسن نصرالله از ابتدا شعار حسین یعنی و شهادت یعنی میداد و چه زندگی پوچی اگر به شهادت ختم نمی‌شد و من خوشحالم که او چنین به قرار عاشقانه اش دست یافت. (قضی نحبه، احزاب – ۲۳)

اما اینکه تصور کنیم با حذف سید حسن اسرائیل شکست خورده پیروز میدان خواهد بود به همان اندازه ساده انگارانه است که بخواهیم زندگی جاوید برای امثال قاسم سلیمانی و عماد مغنیه داشته باشیم. قطعا سازمان حزب الله ضربه دیده اما نسل بعدی قوی تر از نسل قبلی ظاهر خواهد شد.

هویت ما جریانی است که به آن باور داریم و در طول زندگی عاقلانه و عاشقانه به آن وفادار خواهیم ماند و کسانی که خود را وفادار جریان مصلحت و صلاح می‌دانند و در توهم زندگی ابدی در چراگاه ها معطل مردن هستند هیچ گاه نباید ما را از داشتن یک مسیر و هدف و راه مشخص نا امید کنند. در این میان سید حسن نصرالله نقطه پر رنگی از هدف و تلاش و شجاعت و در نهایت رسیدن به نقطه عاشقانه ای به نام شهادت بود.

جانش گرامی باد و دیر مباد روزی که بر تخت‌های پادشاهی بهشتی تکیه داده و به یاران شهیدش سلام کند. (علی سرر متقابلین).

سرنوشت این منطقه را نیروهای مقاومت و در رأس آنان حزب‌الله سرافراز رقم خواهد زد. (سید علی خامنه‌ای، ۷ مهر ۱۴۰۳)