در دهه ۶۰ امور تربیتی رفتار های افراطی داشت که اگر امروز یک نفر انجام دهد قطعا او را یک دشمن می پنداریم. اما در آن زمان آن رفتار کاملا موجه و در راستای تربیت کودکانمان تصور میشد. از قضا همان افرادی که مدافع روش آن روزها بودند این روزها هم مدافع رویداد های تاسف بار رخ داده در مدارس هستند.

انّما قلب الحدث كالارض الخالیه ما القی فیها من شی‌ءٍ قبلته، و بادرتك بالادب قبل أن یقسو قلبك

این سرزمین های حاصل خیز امانت های پیش ما هستند که ما در حق آن ها تا کنون نمیدانستیم چه کنیم.

حالا در این روزها که حادثه هایی نادرست در مدارس ما رخ میدهد باید بیش از پیش به این توجه کنیم که چقدر به معرفت توجه کرده ایم؟ داستان مرغ و تخم مرغ دانش آموز ها این را دوست دارند را بگذاریم کنار. برای فردی که هیچ پیش زمینه ذهنی ندارد. آیا آمادگی داریم؟

این روزها تفریط هایی در مسائل دینی و ملی در مدارس رخ میدهد که از نظر من ریشه در همان تفکر دهه ۶۰ ای دارد. در هر دو حالت دین را کنار گذاشته و به دنبال تصورات اشتباه و غیر عقلانی خودمان رفته ایم. تصوراتی که البته به ایشان باور داریم و بابت آن هزینه میدهیم.

امیدوارم روزی اموزش و پرورش حساس ترین وزارت خانه جمهوری اسلامی و پر از افراد نخبه و اهل فکر باشد.