إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَىٰ إِخْرَاجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ

جز اين نيست كه خدا از دوستى‌ ورزيدن با كسانى كه با شما در دين جنگيده‌اند و از سرزمين خود بيرونتان رانده‌اند يا در بيرون‌راندنتان همدستى كرده‌اند شما را باز دارد و هر كه با آنها دوستى ورزد از ستمكاران خواهد بود.
طبق این آیه ممکن است کسی مومن باشد و حتی درون خودش به دنبال امام درستی باشد اما در جامعه معتقد به پیروی از ولی خدا نباشد. این آیه به وضوح می گوید که در نگاه اجتماعی که به آن سیاست می‌گوییم باید از ولایت کسی که با دین شما مبارزه می‌کند و شما و یا برادرانتان را از دیار خودتان اخراج می‌کند بپرهیزید.
بدیهی است که عقل سلیم چرا باید از چنین آدمی پیروی کند. پاسخ منفعت است. منفعت جمعی کوچک در مقابل جمعی بزرگ و سوال اساسی که این روزها همه به منافع ملی اشاره می‌کنند این است که اگر کسی منافع شما را در مقابل منافع مردمتان قرار داد چه خواهید کرد؟
و کسی که منافع ملی را بدون توجه به منافع دیگران در نظر دارد با کسی که کشور خود را به خاطر منافع شخصی میفروشد یک نگاه دارد. گاهی منافع انسان در پیروی از دشمن دین و دنیایش قرار می‌گیرد.
خداوند می‌گوید این اقدام ظلمی به خودتان است که با توضیحات بالا کاملا روشن است.