نسل اول انقلاب میخواست در مدت کوتاهی درک خود را از اسلام در جامعه پیاده کند، با روش های سخت و غیر انقلابی ( انقلاب در تعریف ع.س) البته که ایثار و گذشت این نسل قابل تحسین است اما عملکرد آن در نتیجه نگاه سطحی که به مسائلی دینی داشت قابل قبول نبود. از جمله آن نگاه های سطحی توجیه دروغ گاهی خیانت و عدم مراعات امانت در مقابل دشمنان و استفاده از هر ابزاری در بعضی جبهه ها مثل امنیت ملی و ندیدن هیچ ابزاری در بعضی جبهه ها مثل دیپلماسی. البته که این نقد مربوط به بزرگانی چون شهید بهشتی نیست اما غالب تفکر انقلابی نسل اول از این خانی رنج میبرد.

در مقابل اما نسل فعلی دارای درک وسیع و عمیق‌تری نسبت به دین است که انشالله در آینده توسعه بیشتری میابد. درکی که البته از طوفان لیبرالیسم باید در امان بماند.